Kalaja e Tiranës

Kalaja e Tiranës ka një plan drejtkëndëshe, me përmasa 160m me 120m. Muret e periudhës së parë u ndërtuan me blloqe të mëdha guri, të prerë në forma drejtkëndëshe. Më vonë, kalaja mori një stil tipik ndërtimi osman. Kalaja lindi dhe u zhvillua së bashku me qytetin e Tiranës. Kjo konfirmohet nga studimet e kryera pranë Urës së Tabakëve, ku u zbuluan një seri muresh që i përkisnin qytetit të hershëm. Nga muret përreth të ish-kalës, sot kanë mbetur vetëm një pjesë e murit verilindor dhe themelet e kullës origjinale. Në vitin 1798, kalaja ra në duart e familjes feudale Toptani, që kishte origjinë nga Kruja. Në vitin 1817, sundimtarët osmanë të Shkodrës nga familja Bushatlliu, në konflikt të vazhdueshëm me Toptanët, rrethuan fortesën për një periudhë të gjatë, duke shkatërruar pjesë të saj dhe muret e qytetit. Më pas, Toptanët rindërtuan murin lindor të qytetit, i cili përbëhet nga një parapet me hapësira për armë zjarri, të alternuara me dritare të vogla vëzhgimi. Kalaja mbeti në përdorim deri në vitin 1832, kur u shkatërrua nga gjenerali osman Mehmet Rushit Pasha si pjesë e masave kundër anarkisë së sundimtarëve të mëdhenj lokalë feudalë.